Ο χρόνος, όλα και "εσύ"...

Για ό, τι γύρω σου σαπίζει,

ευθύνη φέρει ο χρόνος.

Για ό, τι πίσω δε γυρίζει,

και πάλι δολοφόνος

είναι ο χρόνος που περνά

και στο διάβα του ξεχνά,

φθείρει, αλλοιώνει, καταστρέφει,

την προσοχή του όλη στρέφει,

σε χρώματα, σε σώματα,

σε χώματα και πτώματα,

σ’ ανθρώπους, ήθη, σε ψυχές,

σε πλούσιες, άδειες ή φτωχές.

Χαιρέκακος αντίκρυ τους στέκεται και γελάει.

Άτυπος δίκαιος κριτής είναι και δε μετράει

καλό ή κακό, λάθος ή σωστό.

Δεν κάνει χάρες κι εξαιρέσεις.

Στο χέρι σου είναι να μπορέσεις

στο πέρασμά του να γλιτώσεις

και όσα γίνεται να σώσεις.

Γι’ αυτό μαζέψου, λογικέψου!

Πάντα με ήθος μες στο πλήθος

προσπάθησε να ξεχωρίσεις,

κακώς σου κείμενα ν’ αφήσεις,

συλλογικά να σκέφτεσαι,

συλλογικά να φέρεσαι.

Ίσως πολλοί σ’ ακολουθήσουν

και τη ζωή τους ξαναρχίσουν

σε άλλη βάση, άλλη σκέψη,

σε άλλη φάση κι άλλη τέρψη

μπορεί να νιώσουν.

Και αν το χάσμα γεφυρώσουν

τα άτομα σαν σύνολα,

με πράξεις και με σύμβολα,

το χρόνο ίσως πληγώσουν,

χαρά της σήψης μην του δώσουν.

Γιατί η μάζα όλα τα μπορεί,

αρκεί να’ ναι ενωμένη.

Διότι η ζωή είναι μικρή

κι αυτή είναι που απομένει,

με εχθρό το χρόνο.

Αυτή και μόνο.

Οι απόψεις μπορούν να ακούγονται και μελωδικά ή ποιητικά... Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε... Υπάρχει και το άλλο από γνωστή μαντινάδα: "...ό, τι κι αν κτίσω το χαλάς, ανάθεμά σε, χρόνε". Ας "κτίσουμε" εμείς πρώτα κι ας έχουμε μοναδικό αντίπαλο το χρόνο...

Ν.Π.