Παρασκευή 7 Απριλίου 2017

Το παιδί, ρε μπάσταρδε!

Το παιδί αγκομαχεί ρε μαλάκα, τι κάνεις;
Το παιδί εξευτελίζεται ξανά ανεπανόρθωτα -όχι πως δε συνέβαινε πριν τα τελευταία τραγικά γεγονότα. Κι εσύ ρε μπάσταρδε, τι κάνεις;
Το παιδί ξαναχρησιμοποιείται ως το επιστέγασμα για να βρουν τα άλλοθι δράσης τους οι παγκόσμιοι «σωτήρες» και δη οι φρέσκοι βαψομαλλιάδες της Δύσης, έναντι των «τυράννων» της Ανατολής. Γιατί τους βοηθάς ρε τιποτένιο θύμα; Ένα πιόνι είσαι, αλλά δεν αρκεί αυτό για να σε δικαιολογήσει…
Το παιδί ξεψυχά, ρε ελεεινέ! Εσύ παιδιά δεν έχεις; Μα  τι κάνεις;
Το παιδί δε φταίει σε τίποτα, παλιοκαριόλη! Όχι δηλαδή πως φταίνε οι άμαχοι οικείοι του ή οι υπόλοιποι, άγνωστοι ενήλικες συμπατριώτες του, που είχαν την ίδια τύχη. Τι έχεις κάνει ρε; Τι κάνεις;
Το παιδί είναι το μέλλον, ρε! Χωρίς αυτό κι εσύ θα πεθάνεις, αργά ή γρήγορα! Γιατί το ξεπαστρεύεις; Τι σου έταξαν πια;
Το παιδί είναι η ελπίδα ενός καλύτερου αύριο, που δυστυχώς σε περιλαμβάνει. Γιατί το αφανίζεις;
Το παιδί έφυγε, δεν έζησε, δεν πρόλαβε να μάθει τα στοιχειώδη, ώστε μεγαλώνοντας να σε αντικρούσει -όχι με τα γαμημένα όπλα σου- και να σε «αφοπλίσει». Μα τι κάνεις; Τόσο άνανδρος πια; Τόσο απάνθρωπος; Μα τι κάνεις;
Το παιδί έμεινε εκεί, αλλά δεν πολέμησε πάραυτα, όπως επιτακτικά έλεγαν εκ του ασφαλούς πολλοί («να μείνουν να πολεμήσουν στη χώρα τους», σύμφωνα με το ανεκδιήγητο κλισέ). Προτίμησε προφανώς να παίζει στα συντρίμμια, εκεί να τρώει και εκεί να κοιμάται. Έμεινε, βλέπεις, στο σπίτι του δικαιωματικά, με την οικογένειά του, παρά τις συνθήκες. Γιατί το σκοτώνεις ρε αρχίδι; Γιατί σκοτώνεις και τους δικούς του; Με ποιο δικαίωμα;
Το παιδί όμως, όπου γης υπάνθρωπε, είναι το θύμα σου και το στοιχειό σου, ταυτόχρονα. Γιατί ήσουν κι εσύ παιδί κάποτε. Κι αυτός που σε διέταξε ή σε γαλούχησε ήταν. Κι αυτοί που δυστυχώς σε έσπειραν το ίδιο. Η εικόνα του θα σε ακολουθεί ως ελάχιστη τιμωρία, αν δε τύχεις ποτέ της πραγματικής, αυτής που σου αξίζει και σου αναλογεί...
Τώρα που τέλειωσα το λογύδριο μου, σαν παιδί «εν ειρήνη» κι εγώ, που δεν ξέρω ποιον να πολεμήσω, ας βάλω να δω ελληνική τηλεόραση, ιντερνετικά. Γιατί πρέπει οπωσδήποτε να παρακολουθήσω με σθένος τα επεισόδια του Survivor και του Reality τραγουδιού, που έχασα χτες, συγκλονισμένος και ξεχασμένος από τις κανιβαλίστικες εικόνες των νεκρών ή των ασθμαινόντων μικρών παιδιών από τη… μακρινή Συρία.  

Ν.Π.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου