¨Που να του κουλαθεί…¨

Άλλο ένα τοπίο φυσικού και δυσεύρετου κάλλους αποτελεί παρελθόν. Ο λόγος για το φοινικόδασος στον Πρέβελη (ισχύει «ο Πρέβελης» κι όχι η «Πρέβελη», όπως επανειλημμένως ειπώθηκε στα ΜΜΕ, ομώνυμο του οικιστή της Ιεράς Μονής του Αγ. Ιωάννη). Προ ημερών επιχειρήθηκε κι ο αφανισμός του μοναδικού πλέον εναπομείναντος φοινικοδάσους, αυτού στο Βάι. Ευτυχώς το εγχείρημα των εμπρηστών δεν είχε θετική για αυτούς κατάληξη, καθώς τουρίστρια, ευρισκόμενη στην περιοχή, ανακάλυψε τυχαία το «εγκληματικό» στουπί, ειδοποιώντας αμέσως τις αρχές.

Ποιό το όφελος κάποιων να δρουν εμπρηστικά σε βάρος των φυσικών μας -και φυσικών τους;- θησαυρών; Εφόσον τα συγκεκριμένα φοινικοδάση συγκαταλέγονται στις χαρακτηριζόμενες περιοχές Natura, η έκδοση αδειών οικοδόμησης στις περιοχές αυτές και γενικά σε όλες τις περιβαλλοντικά προστατευόμενες δεν αποτελεί κάτι το απαγορευτικό; Ή μήπως στη χώρα που έχουμε την τύχη (;) να ζούμε μπορεί κάτι τέτοιο να παρακαμφθεί, προκειμένου για την εξυπηρέτηση συμφερόντων «παραδοσιακών» και ανερχόμενων ξενοδοχο-επιχειρηματιών;

Αν οι εμπρησμοί στοχεύουν στην μετέπειτα εμπορική εκμετάλλευση των φυσικών τοπίων σπάνιας ομορφιάς, έχουν εξαρχής απολέσει τον επιδιωκόμενο στόχο, καθώς στην ουσία καταστρέφουν το προϊόν που θέλουν να «πουλήσουν». Το «γκρίζο», αποτέλεσμα του καμένου πρασίνου, σύμφωνα με την ψυχρή λογική δεν μπορεί να «καταναλωθεί». Μήπως λοιπόν, οι αρχές του τόπου πρέπει να δώσουν ακόμη μεγαλύτερη βάση σε ό, τι αφορά την προστασία των φυσικών μας τοπίων και την πρόληψη καταστροφών και εγκληματικών ενεργειών; Οι εμπρηστές δεν μπορεί να είναι τόσο αφελείς. Πιθανώς να αποτελούν προβοκάτορες και συντελεστές εντεταλμένου σχεδίου πλήρους εξόντωσης της ελληνικής τουριστικής δραστηριότητας. Είναι τυχαίο, που γειτονικές χώρες παρουσιάζουν αυξημένη τουριστική δραστηριότητα σε συνάρτηση με τη φθίνουσα ελληνική; Μπορεί και να είναι.

Είτε έτσι, είτε αλλιώς, αυτό που θα πρέπει όλοι να κάνουν, πέρα από τις ενέργειες των αρμόδιων αρχών του τόπου, είναι το να πάψουν να αρκούνται στην εύκολη κατάρα «Που να του κουλαθεί του αλήτη που έβαλε τη φωτιά!». Σε μια εποχή που ο ωχαδερφισμός σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας έχει χτυπήσει κόκκινο, η στοιχειώδης οικολογική συνείδηση τείνει να αποτελεί κάτι το γραφικό (με την κακή έννοια).
Δεν είναι γραφικό το να πετάς το μπουκαλάκι στον κάδο, δεν είναι γραφικό να σβήνεις το τσιγάρο στο τασάκι του αυτοκινήτου, δεν είναι γραφικό να προλαμβάνεις, αν είναι δυνατόν, καταστάσεις. Η τουρίστρια στο Βάι έδειξε τον δρόμο, που δεν είναι και τόσο «δύσβατος». Δυστυχώς, το κακό, όσον αφορά πρώτα το περιβάλλον μας και δευτερευόντως την οικονομική ζημία, έχει γίνει. Ας σωθεί τουλάχιστον «οτιδήποτε αν σώζεται».

Ν.Π.